Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τη Λουντογκόρετς και θα συνεχίσει στα play off του Γιουρόπα λιγκ: επόμενος αντίπαλός του θα ναι η Σλόβαν Μπρατισλάβας που δυο καλοκαίρια πριν απέκλεισε τον ΠΑΟΚ – και με αυτή θα υπάρξουν μάχες μεγάλες. Διότι ο Ολυμπιακός φέτος το καλοκαίρι έβαλε ψηλά τον πήχη του ρίσκου και πληρώνει αστοχίες στο σχεδιασμό του. Αυτό, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που δημιούργησαν οι τραυματισμοί και οι μολύνσεις από τον ιό, έφερε τον χθεσινό του αποκλεισμό: θα λεγα ότι χθες πλήρωσε ακριβά την πρώτη του εμφάνιση στο Καραϊσκάκη και το γεγονός ότι δεν κέρδισε. Με την κατάργηση του εκτός έδρας γκολ, οι προκρίσεις απαιτούν νίκες: ελπίζω όλοι να το κατάλαβαν.
Ενας αποκλεισμός στα πέναλτι είναι πάντα ένας οδυνηρός αποκλεισμός: το κακό για τον Ολυμπιακό είναι ότι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα στο Ράζγκαρντ τα πέναλτι έμοιαζαν ο μόνος τρόπος για να φτάσει στην πρόκριση. Μένοντας με δέκα παίκτες για σαράντα λεπτά, (μετά την αποβολή του καλού και χθες, αλλά πάντα αδύναμου να ελέγξει τις αντιδράσεις του Μπα), ο Ολυμπιακός ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει γκολ πρόκρισης και γιατί ο Ελ Αραμπί κουράστηκε και γιατί σε όλο το ματς η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς έδειξε μια τρομακτική αδυναμία να γίνει απειλητική σε στημένες φάσεις: οι παίκτες της Λουντογκόρετς παραχωρούσαν τα κόρνερ ασταμάτητα (έδωσαν δυο στα πρώτα έξι λεπτά του ματς) με τη βεβαιότητα ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Ο Ολυμπιακός έπαιξε στο τέλος για να πάει το ματς στα πέναλτι, αλλά εκεί η Λουντογκόρετς αποδείχτηκε καλύτερα προετοιμασμένη. Ισως γιατί στο μυαλό των παικτών της το ενδεχόμενο να κριθούν όλα από τα 11 βήματα ήταν μια τεράστια πιθανότητα μετά την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη.
Καλά στην αρχή, αλλά όχι στο τέλος
Ο Ολυμπιακός είχε στο ματς δυο εικόνες: μια καλή στο πρώτο ημίχρονο και μια λιγότερο καλή στην επανάληψη. Εδειξε πολύ καλά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει την αποστολή (δηλαδή να παίξει για να κερδίσει), αλλά η εικόνα του χάλασε όταν μπήκαν στην εξίσωση δυο προβλήματα που δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει: η κούραση και οι δυσκολίες παικτών που έχουν χάσει του κόσμου τις προπονήσεις καλοκαιριάτικα και η έλλειψη σιγουριάς στα μετόπισθεν που προέκυψε, όταν η καλή γηπεδούχος άρχισε να πιέζει οργανωμένα. Με απλά λόγια ο Ολυμπιακός πλήρωσε την έξοδο του ηρωϊκού αλλά ανέτοιμου Μπουχαλάκη, την κόπωση των δυο παικτών που στο πρώτο ημίχρονο άλλαξαν την εικόνα του, δηλαδή του ΕμΒιλά και του Ελ Αραμπί και κυρίως τα μεγάλα δώρα που έκανε η άμυνά του εξαιτίας μεμονομένων λαθών: ο Σεμέδο επέτρεψε στους γηπεδούχους να ισοφαρίσουν με ένα αυτογκόλ, ο Ανδρούτσος τους έδωσε το δικαίωμα να προηγηθούν με ένα πέναλτι κι ο Μπα αποβλήθηκε με μια κίτρινη κάρτα για ένα ανόητο φάουλ στη μεσαία γραμμή, συνέπεια μιας λάθος πάσας του που έμοιαζε πανεύκολη. Σε αυτό το επίπεδο συχνά ένα λάθος σε καταδικάζει: κάνοντας τρία είναι σχεδόν αδύνατο να προκριθείς.
Η εμπειρία του Ολυμπιακού του επέτρεψε να επιστρέψει στην διεκδίκηση της πρόκρισης (ο Ελ Αραμπί κέρδισε και εκτέλεσε σωστά το πέναλτι που έφερε το 2-2), αλλά η Λουντογκόρετς έπαιξε περισσότερο ποδόσφαιρο και στο τέλος επιβραβεύτηκε.
Σας έγραφα πριν το ματς ότι ο Μαρτίνς είχε ένα μεγάλο καινούργιο πονοκέφαλο: την αποτελεσματικότητα της επίθεσης. Ένα τρικ από τα δικά του (η τοποθέτηση του Βρουσάι στην αρχική ενδεκάδα αντί του Βαλμπουενά), σε συνδυασμό με την χρησιμοποίηση του Μπουχαλάκη που δεν ήταν 100% έτοιμος, αλλά ήταν απαραίτητος, είχαν ως αποτέλεσμα την καλή επιθετικά εικόνα της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο: το γκολ του ΕμΒιλά έρχεται μετά από ένα διάστημα καλής και στοχευμένης πίεσης. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να ψάξει το δεύτερο γκολ γρήγορα, παίζοντας και με τα νεύρα των γηπεδούχων που άλλο Ολυμπιακό περίμεναν και άλλο είδαν. Αλλά αντί αυτό ο Ολυμπιακός προτίμησε να αφήσει τη μπάλα στους γηπεδούχους και κάπως έτσι άρχισε το μπλέξιμό του.
Ο Μαρτίνς θέλησε να βοηθήσει την ομάδα του να βρει την σιγουριά της βάζοντας τον Παπασταθόπουλο αντί του Μπουχαλάκη, όταν ο τελευταίος πόνεσε. Αλλάξε το σχήμα γιατί ήξερε ότι ο ΕμΒιλά δεν μπορούσε να βγάλει το ματς και χρειαζόταν τον Κουντέ για να τον αντικαταστήσει. Για να μην χάσει τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής έβαλε τον Βαλμπουενά ως δεκάρι, αντί του Βρουσάι – πιο πολύ από 3-4-3 έπαιξε κάτι σαν 5-3-2. Αλλά η αποβολή του Μπα έκανε τα πάντα δυσκολότερα: η Λουντογκόρετς είχε κερδίσει μέτρα και πίεζε. Ο Μαρτίνς ήθελε τρία στόπερ για να μην μπορέσει ο Ντεσπότοφ να ταλαιπωρήσει πιο πολύ τον Ανδρούτσο και θυσίασε τον Μασούρα. Και η ομάδα του πρώτου ημιχρόνου, στο δεύτερο χάθηκε τελείως.
Ο συναισθηματισμός δεν αποδίδει πάντα
Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε με δυο ισοπαλίες κι αυτό από μόνο του μαρτυρά την ημιτέλειά του. Στο πρώτο ματς έλειψε η επίθεσή του, στο δεύτερο πληρώθηκαν και οι συναισθηματισμοί του προπονητή του – συναισθηματισμοί που πάντα προκύπτουν όταν ένας προπονητής βρίσκεται πολλά χρόνια στην ίδια ομάδα. Ο Μαρτίνς είναι λογικό να στηρίζει παίκτες με τους οποίους έχει περάσει πολλά. Αν η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν έβαζε χρήματα θα λεγα ότι το ρίσκο του να ψάξει τρεις προκρίσεις στο Τσάμπιονς λιγκ καλοκαιριάτικα βασισμένος σε παίκτες που είχες πέρυσι, είναι όλο δικό της. Αλλά μόνο για τον Ονιεκούρου (που χθες είδε το ματς από τον πάγκο) ξοδεύτηκαν του κόσμου τα χρήματα, ενώ στον Βάτσλικ, (που αποκτήθηκε για να αντικαταστήσει τον Σα) δόθηκε ένα συμβόλαιο τεράστιο κι ακόμα ο Τσέχος δεν έχει αγωνιστεί ούτε σε φιλικό.
Ο Μαρτίνς έδειξε εμπράκτως εμπιστοσύνη στους παίκτες του που τα έδωσαν όλα κι αποκλείστηκαν χωρίς ήττα σε τέσσερα δύσκολα ματς. Όμως αποκλείστηκαν. Ο Ολυμπιακός αυτός των προκριματικών (αποτέλεσμα των επιλογών του Μαρτίνς, αλλά και όσων δεν έχουν καταφέρει να βρουν αντικαταστάτες του Ποντένσε, του Τσιμίκα και του Ελαμπντελαουί καιρό τώρα) βασίστηκε σε πολλά ρίσκα: ο Ολυμπιακός έπαιξε στα προκριματικά με ένα 18χρονο τερματοφύλακα, χωρίς έστω ένα Μπρουμα, χωρίς αντικαταστάτη του Φοτρούνη και με μοναδική προσθήκη τον Κουντε. Θα μπορούσε να τα καταφέρει, αν ο Covid δεν έκανε τα πάντα πιο δύσκολα. Αλλά όπως και να χει το αποτέλεσμα μετράει. Και όσο κι αν ελαφρυντικά υπάρχουν, δεν ήταν το καλύτερο.
Το χε κάνει κάποτε αλλιώς
Δυο χρόνια πριν, όταν ο Ολυμπιακός απέκλεισε τρεις ομάδες για να φτάσει στους ομίλους, ο Μαρτίνς είχε καλοκαιριάτικα στην ενδεκάδα τον Σεμέδο και τον Βαλμπουενά (που έγιναν βασικοί κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο), ενώ είχε πάρει πολλά από τους νεοφερμένους Ρατζέλοβιτς και Ελ Αραμπί, όταν και όποτε τους χρειάστηκε. Αυτά φέτος δεν συνέβησαν γιατί ο κόουτς έχει πλέον πολλά χρόνια στην ομάδα και κατά συνέπεια και μεγαλύτερο δέσιμο με παίκτες που όλο αυτό τον καιρό τον βοήθησαν: για αυτόν ο Μπα πάντα θα μπορεί να βγάλει το ματς χωρίς να αποβληθεί έστω κι αν παίζει με κίτρινη κάρτα από το 20 λεπτό, για αυτόν ο Βαλμπουενά θα είναι πάντα έτοιμος να καλύψει το κενό του Φορτούνη ακόμα κι αν έχει φτάσει τα 38, για αυτόν ο Τζολάκης θα ναι άξιος επιβράβευσης για την πρόοδο που κάνει τρια χρόνια τώρα κι ας μην είναι ούτε 19 χρονών. Ο κανόνας της εμπιστοσύνης έδωσε μια νίκη στον Μπακού αλλά μοιραία θολώνει συχνά κρίσεις που απαιτούν μεγαλύτερη σκληρότητα: ο Μαρτίνς τις αποφεύγει. Αλλά ως πρακτική, η στήριξη παιδιών που στα χέρια του έγιναν καλύτεροι παίκτες (όπως ο Ανδρούτσος, ο Μπα, ο Μπουχαλάκης, ο Μασούρας, ο Καμαρά, ο Βρουσάι, ο Ρατζέλοβιτς κτλ) είναι κάτι απολύτως κατανοητό. Συμβαίνει με κάθε προπονητής που έχει χρόνια στην ίδια ομάδα να αντιμετωπίζει την ομάδα του ως οικογένεια στην οποία για να μπεις πρέπει να κάνεις πολλά.
Αν ο Μαρτίνς είχε έρθει φέτος στον Ολυμπιακό θα απαιτούσε ενισχύσεις νωρίτερα, θα αξιολογούσε διαφορετικά τις ανάγκες της ομάδας και κατά πάσα πιθανότητα θα χρησιμοποιούσε βασικό στο Ραζγκραντ τον μικρό Καμαρά, που του έδωσε το γκολ της ισοφάρισης στο πρώτο ματς και χθες δεν μπήκε στο γήπεδο. Αλλά αυτό είναι το ωραίο στο ποδόσφαιρο: δεν υπάρχουν αποφάσεις που φέρνουν παντού και πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα - ακόμα και η μακροχρόνια παραμονή ενός προπονητή μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα. Αλλά ο σκοπός είναι να ζυγίζεις τι κερδίζεις και τι χάνεις: ο Ολυμπιακός έχασε τη δυνατότητα να διεκδικήσει τους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, αλλά σε ομίλους θα παίξει το χειμώνα. Κρίνοντας από όλα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που επτά ομάδες αρνούνται να ξεκινήσει το πρωτάθλημα γιατί δεν έχουν τηλεοπτικό συμβόλαιο, δεν το λες και λίγο.
Μπροστά υπάρχει η Σλόβαν Μπρατισλάβας. Στη ημερήσια διάταξη υπάρχει η ανάγκη ενίσχυσης της ομάδας και η ανάγκη αξιοποίησης παικτών που ήρθαν κι ακόμα δεν τους είδαμε. Και φυσικά υπάρχει κι ένα τελικό συμπέρασμα ως μάθημα: για να περάσεις τους προκριματικούς του Τσάμπιονς λιγκ πρέπει να προσθέσεις σημαντικούς παίκτες στην ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα, χωρίς να χάσεις κανένα από τους πρωταγωνιστές της. Αλλιώς βάζεις στοιχήματα. Και τα στοιχήματα συχνά χάνονται.
